เดา
" ชีวิตคืออะไร " ชายคนที่หนึ่งถามขึ้นในขณะที่กำลังรินชาใส่แก้ว เขายื่นแก้วให้ชายคนที่สอง
" ท่านถามผิดคน ข้าไม่เคยมีชีวิต ข้าไม่รู้หรอก " ชายคนที่สองรับแก้ว เขาทำท่าเหมือนจะดื่มแต่ตัดสินใจวางลง
" แล้วใครที่ข้าควรจะไปถาม ในนี้มีเราอยู่สองคน "
" ท่านต้องออกไปข้างนอก แล้วไปถามคนที่พึ่งมาจากโลกมนุษย์ใหม่ๆ "
" ข้าอยากจะบอกท่านว่าข้าได้ทำไปแล้ว "
" แล้วไม่ได้คำตอบที่ท่านต้องการรึ " ชายคนที่สองยกแก้วขึ้นมาอีกครั้ง ค่อยๆเป่า แล้วจิบชา
" ข้าได้คำตอบมาเยอะเกินไป ต่างคนต่างมีนิยามชีวิตของตัวเอง คนที่มีความสุขบอกอีกแบบนึง คนมีความทุกข์บอกอีกแบบ คนโง่บอกอีกแบบ คนฉลาดบอกอีกแบบ " ชายคนที่หนึ่งจิบชาบ้าง แต่มันยังร้อนเกินไปสำหรับเขา เขาวางแก้วลง " มันยิ่งทำให้ข้าสับสนมากขึ้นไปอีก "
" ท่านลองถามตัวเองดูรึยัง "
" อันนี้ ข้าก็อยากจะบอกท่าน ว่าข้าก็ได้ทำไปแล้ว "
" แล้วไม่ได้คำตอบที่ท่านต้องการรึ "
" ข้าได้คำตอบมาน้อยเกินไป มันอาจจะเป็นเพราะว่าข้าอยู่ในนี้มานานเกิน เลยจำไม่ได้ว่าการใช้ชีวิตมันรู้สึกยังไง "
" ทำไมท่านถึงถาม เพราะท่านเป็นห่วงวินรึ "
" ข้าบอกท่านไม่ได้หรอก เป็นเหตุผลส่วนตัว "
" ข้าเข้าใจ " ชายคนที่สองหลับตาเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง " ถ้าท่านอยากรู้จริงๆ บางทีท่านควรจะไปถามวิน ข้าว่าเขาน่าจะรู้ "
" ข้ารออ่านหนังสือของเขาอยู่เนี่ย จริงๆนะท่าน เมื่อไหร่เขาจะเขียนมันซะที "
" นั่นน่ะสิ "
" ข้ากลัวเขาจะทำไม่สำเร็จ ไอ้เครื่องพิมพ์ดีดเก่าๆอันนั้น มันใช้ได้รึเปล่าก็ไม่รู้ เราน่าจะช่วยอะไรเขามากกว่านี้ " ชายคนที่หนึ่งลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินหายไปด้านหลัง ซักพักเขากลับมาพร้อมกับอะไรบางอย่างในมือ " ท่านเชื่อในเรื่องที่มนุษย์สามารถหลุดพ้นจากโชคชะตาได้ หรือไม่ " เขาวางจานปาท่องโก๋ลงบนโต๊ะ แล้วทำท่าเชิญชวนให้ชายคนที่สองกิน
" มันจะเข้ากันกับชารึ ท่านไปไหนมา "
" พึ่งไปคุยกับ ชัย มา พ่อของวินนั่นแหละ ไปบอกเขาว่าลูกชายสบายดี เขาเลยให้ของนี่ติดมือกลับมา "
" ข้าเชื่อและไม่เชื่อ " ชายคนที่สองตอบแล้วเอื้อมมือไปหยิบปาท่องโก๋มาหนึ่งชิ้น
" เรื่องที่ข้าพึ่งไปเจอชัย หรือ เรื่องโชตชะตา "
" เรื่องโชคชะตา ข้าเชื่อและก็ไม่เชื่อ ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นคนกำหนดมันเองก็เถอะ "
" ท่านนี่เข้าใจยากจริงๆ "
" เพราะว่าทุกสิ่งที่ข้ากำหนดขึ้นมา ข้าไม่ได้จริงจังกับมันมาก " ชายคนที่สองกัดปาท่องโก๋ แล้วพยายามเคี้ยว " ข้าแค่เล่นกับมัน "
" ท่านเล่นกับมัน ? กับชีวิตคนหรือท่าน ? ฟังดูไม่ดีเลย "
" เล่นด้วยความรัก ท่านเข้าใจหรือไม่ "
" โถ่ ท่านอย่าพูดถึงความรักเลย ข้าจำได้ ท่านเคยบอกว่า ความรักไม่มีจริง "
" เปล่า ข้าบอกว่า ความรักมีอยู่ แต่ไม่มีจริง "
" แล้วมันต่างกันยังไง "
" เพราะตราบใดที่คนยังรู้สึกรัก มันไม่ใช่เขา "
" หื้อ ? "
" เหมือนกับปาท่องโก๋เนี่ย " ชายคนที่สองชูเสี่ยวของปาท่องโก๋ที่เหลืออยู่ขึ้นมา " สมมุติว่าข้าชอบมันมาก แต่พอกินเสร็จแล้ว ความรู้สึกชอบก็หายไป เหมือนกับว่าข้าไม่เคยได้กินมัน "
" อ่าว แล้วตอนที่ท่านกิน ท่านไม่ได้อร่อยกับมันรึ "
" อร่อยสิ แต่ตราบใดที่ข้าอร่อย มันไม่ใช่ข้า "
" หื้ิอ ? "
" ท่านเคยทำอะไรผิดพลาดหรือไม่ ? "
" เคยสิท่าน ตอนข้าเป็นมนุษย์ แทบจะทุกวัน "
" แล้วตอนทำผิด ท่านเคยโทษตัวเองไหม "
" เกือบตลอดเวลา "
" เวลาท่านโทษตัวเอง ท่านแบ่งตัวเองเป็นสองส่วนใช่หรือไม่ ฉัน ที่จะชอบทำอะไรผิดๆ และ ตัวเอง ที่ชอบตกเป็นผู้เคราะร้าย "
" อืม "
" ท่านไม่เคยพูดบ่อยๆรึ ฉันไม่น่าทำอย่างนั้นเลย..ถ้าฉันไม่ทำแบบนั้น.. ตัวเองคงไม่เป็นแบบนี้ เหมือนว่าตัวท่านแบ่งออกเป็นสองส่วน ผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ "
" ใช่ ท่านพูดถูก "
" นั้นแหละ เพราะว่าอะไรท่านรู้ไหม "
" ข้ารอฟังอยู่ "
" เพราะมันเป็นปมด้อยของมนุษย์ ปมด้อยจากการที่มีสติปัญญา เพราะว่าปัญญาทำให้เกิดความคิด และท่านก็รู้ ความคิดไม่ใช่ความจริง "
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความรัก "
" การรักคือการอยู่เหนืออิทธิพลของความคิดและสติปัญญา มันคือการที่ความคิดกับจิตใจรวมเป็นหนึ่ง "
" และ ? "
" และเมื่อความคิดกับจิตใจรวมเป็นหนึ่ง ฉัน และ ตัวเองรวมเป็นหนึ่ง และเมื่อทุกอย่างรวมเป็นหนึ่ง มันไม่มีผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ มีแต่ความรู้สึก "
" ยิ่งท่านพูด คำถามของข้าก็ยิ่งเพิ่ม ท่านสรุปได้หรือไม่ "
" ความรักจะมีอยู่จริง ก็แต่เฉพาะตอนที่เขาหยุดเรียกร้องหามัน และปล่อยให้มันเกิดขึ้นเอง เหมือนกับการเล่น เราบังคับตัวเองให้เล่นได้ แต่บังคับตัวเองให้สนุกไม่ได้ "
" แต่ภาษาคำว่า เล่น มันฟังดูไม่ดีเลย มันเหมือนเป็นการทำอะไรไม่จริงจัง เวลาท่านบอกว่าท่านเล่นกับโชคชะตา มันฟังดูเป็นการกระทำที่ไม่มีความรับผิดชอบ "
" โอ้ ภาษา ท่านอย่าให้ข้าเริ่มพูดถึงภาษาเลย เพราะเรื่องจะยาวมาก เพราะไอ้ภาษานี่แหละ ทำให้เกิดการเข้าใจผิดในอะไรหลายๆอย่าง "
" โอย ท่าน ข้าปวดหัว เรากลับมาคุยถึงเรื่องวินได้หรือไม่ "
" ได้ ข้าชอบคุยเรื่องวินมากกว่า "
" ท่านว่าเขาจะหลุดพ้นจากโชคชะตาของตัวเองได้ไหม " ชายคนที่หนึ่งถาม " ข้าขอเดาว่าไม่ได้ "
No comments:
Post a Comment